Publicacións
Elexín esta obra pola emoción que se vía na cara da
autora o día que tivemos o pracer de escoitala dentro do Ciclo de Literatura
Infantil e Xuvenil impulsado pola UVigo.
Este relato conta a vida de Noema e a súa forte
vinculación co seu avó Pablo. A nena conta aventuras, contos… que o seu avó lle
relatou nalgún momento da vida, sempre ás agochadas da súa nai. Un día o avó
cae enfermo e Noema e el falan sobre a morte e incluso practican como se debe
morrer para saber “morrer ben” cando chegue a hora.
O
que primeiro nos sorprende da edición que manexei é o fondo branco da cuberta,
que neste caso é branda, xa que resulta pouco chamativo. Na cuberta aparecen de
arriba abixo os seguintes elementos: o logotipo centrado da colección á que
pertence, o título en maiúsculas, unha ilutración na que aparece unha nena
mirando pola fiestra do seu cuarto, o nome do premio que recibiu, o nome da
autora en letra considerablemente máis pequena que o título e, finalmente, a
editorial.
A
contracuberta ten fondo azul sobre o que se observa de novo arriba e centrado o
logotipo da colección, seguido do resumo, debaixo do cal atopamos outra
ilustración de Noema no estanque dos parrulos. No fondo, baixo a ilustración, atópase a recomendación de idade
e a editorial.
Unha vez que entramos no libro atopamos as gardas, que son
brancas e nelas aparece a colección e o título da obra. A portada, ao igual que
as gardas ten fondo branco sobre o cal, en negro, aparece o nome da autora, o
título e, por primeira vez, o nome do ilustrador (isto pode darnos unha pista
sobre a relevancia das ilustracións na obra), no fondo de novo, a editorial.
Seguidamente atopamos unha páxina de créditos na que aparecen os datos de
edición. A seguinte páxina é unha dedicatoria ao seu pai. Logo desta aparece un
índice no que se adiantan os títulos dos 22 capítulos e logo xa se entra no
groso do libro. En canto a aspectos formais do libro, atopámonos ante unha
narrativa sinxela, con parágrafos breves e diálogos sinxelos. O texto está
adaptado ás necesidades do alumnado para o cal está recomendada a obra.
As ilustracións a media páxina, semellan ser unha imaxe vista
dende unha fiestra, pois sempre aparecen encadradas nun marco. Nelas aparecen
sempre Noema, acompañada do avó ou dalgún dos personaxes dos que se fala ao
longo da obra. Todas as ilustracións serven de acompañamento ao texto e en
ningún caso son indispensábeis para a comprensión do relato.
Desta obra podemos destacar diversas potencialidades para a
Educación Primaria. Dende o tratamento da temática da propia morte, tema que se
tenta evitar nas escolas, ata elementos curriculares como os seguintes,
orientados ao 4º curso de Primaria: as enfermidades e as súas causas e
consecuencias, as relacións interpersoais, as emocións e a súa expresión,
comprensión de textos e interpretación de ilustracións, identificación e
emprego de recursos literarios, adquisición de novo vocabulario (neste relato é
frecuente a descrición do significado de termos que poden ser descoñecidos para
o alumnado ou propios dunha zona dialectal).
En canto a recursos relacionados con este
relato de Fina Casalderrey podemos atopar vídeos como este dun neno Booktuber,
no que fai un breve resumo da obra. Ademais, existe un EDILIM que
permite realizar actividades post-lectura, publicado no blog O cantil das palabras. Outros alumnos do
CEIP de Pazos de Reis, dan a súa opinión sobre a lectura desta historia nun audio que
parece sacado dun programa de radio. Todos estes recursos están dispoñibles en
liña e totalmente gratuítos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario