Nolo e os ladróns de leña

O libro que seleccionei para a realización desta recensión crítica foi Nolo e os ladróns de leña de Fina Casalderrey. Escollín esta obra xa que tiña un exemplar na miña casa  porque fora de lectura obrigatoria en Educación Primaria e tiña un bo recordo dela.

 

CASALDERREY, Fina (2004). Nolo e os ladróns de leña. Ilust. Teresa Novoo. Madrid: Edicións SM, O barco de vapor, [64 pp.]. (ISBN: 84-348-6163-1).

 

Esta obra encóntrase en impresa en papel, cunhas medidas de 19 x 12 cm e cunha encadernación rústica, é dicir está constituído por dúas partes: a cuberta e a contracuberta. Na cuberta aparece reflexado o título da obra, o nome da autora, a editorial e unha ilustración na que aparece Nolo rodeado de rapaces sentados nun banco debaixo dunha árbore. Mentres que na contracuberta aparece un resumo do libro e unha breve biografía da autora xunto con unha ilustración de Nolo deitado nunha nube.

 

O argumento xira ao redor de Nolo, un home moi maior e gordo que todas as nenas e os nenos do seu pobo adoran. Vivía nunha casa antiga co seu can Rufo. Nolo tiña un banco propio na praza do pobo e os nenos ao saír do colexio ían sempre xogar con el. Un día Nolo decidiu marchar ao ceo e os nenos deixaron de ir xogar. Nese momento comezou a desaparecer a leña das casas e tamén as cousas da casa de Nolo, incluso desapareceron os nenos. Os veciños do pobo non entendían nada, pero o can de Nolo guiounos ata onde se atopaban os nenos e a leña. As nenas e os nenos decidiron crear unha escaleira con toda a leña para poder chegar ao ceo e así darlle a Nolo as súas cousas, xa que non as levara con el.

 

As ilustracións desta obra son útiles para ir entendendo mellor a obra, trátase de debuxos con cores moi vistosas creadas por Teresa Novoa. Son de carácter figurativo, en tons cálidos.

Con esta obra as nenas e os nenos poden achegarse a unha temática considerada tabú, como é á morte, e facelo a través dunha historia amable e divertida . Pode resultar útil para que comecen a ver a morte como parte da vida que é algo que nos vai a pasar a todos e ninguén se vai librar dela, polo que se debería falar e que o miren como algo normal e inevitable. Ademais da morte tamén aparecen cuestións como as relacións interxeracionais, a imaxinación dos máis novos, a solidariedade, a idea de comunidade e de relacións sociais....

Ana Céspedes